Illi enim inter se dissentiunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quonam modo? Quid me istud rogas? Nunc vides, quid faciat. Duo Reges: constructio interrete. Praeclare hoc quidem. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Immo videri fortasse. Quid iudicant sensus? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Audeo dicere, inquit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

An eiusdem modi?: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Quibusnam praeteritis?: Ergo, inquit, tibi Q.
Bork: Peccata autem partim esse tolerabilia, partim nullo modo, propterea quod alia peccata plures, alia pauciores quasi numeros officii praeterirent.
Recte, inquit, intellegis.: Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Verum audiamus.: Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem.
Bork: Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Omnis autem in quaerendo, quae via quadam et ratione
habetur, oratio praescribere primum debet ut quibusdam in
formulis ea res agetur, ut, inter quos disseritur, conveniat
quid sit id, de quo disseratur.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum
putet.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Quod quidem nobis non saepe contingit.
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas, quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis notae sunt.